Bij een tenniselleboog (ook wel epicondylitis lateralis genoemd) bevinden de pijnklachten zich aan de buitenzijde van de elleboog. Deze pijnklachten kunnen uitstralen naar de onder- of bovenarm. Er is sprake van een irritatie of ontsteking van de aanhechting van onderarmspieren die aan de buitenzijde van de elleboog aanhechten.
Bij een golferselleboog (ook wel epicondylitis medialis genoemd) bevinden de pijnklachten zich aan de binnenzijde van de elleboog. Er is sprake van een irritatie of ontsteking van de aanhechting van onderarmspieren die aan de binnenzijde van de elleboog aanhechten.
Pijn aan de buitenzijde of binnenzijde van de elleboog tijdens bijvoorbeeld:
- omdraaien van een sleutel in een slot;
- optillen van een voorwerp;
- geven van een hand;
- schroevendraaien;
- doek uitwringen;
- veel typen.
De klachten kunnen veroorzaakt worden door een lokale bewegingsbeperking vanuit het ellebooggewricht of polsgewricht waar de onderarmspieren op aanhechten. Ook kunnen bewegingsbeperkingen elders in het lichaam een rol spelen in het ontstaan van de klachten.
Zo zijn bijvoorbeeld de schouder, bovenrug en nek belangrijke regio’s die een grote invloed hebben op de elleboog en pols. De bloedvaten en zenuwen die de doorbloeding en het gevoel van de elleboog en pols verzorgen lopen namelijk ook door deze regio’s heen. Een bewegingsbeperking in schouder, bovenrug of nek kan op deze manier uiteindelijk dus ook voor klachten in de elleboog of pols zorgen.
De osteopaat zal de gevonden bewegingsbeperkingen in de elleboog, pols of elders in het lichaam, die van invloed zijn op de tenniselleboog/golferselleboog behandelen. De osteopaat maakt alleen gebruik van zijn handen om mobilisaties en eventueel manipulaties (het kraken) toe te passen. De doorbloeding wordt hierdoor geoptimaliseerd en het lichaam komt weer beter in balans. Het lichaamseigen zelfherstellend vermogen zal na de osteopathische behandeling op een natuurlijke manier verder werken aan het herstel.
De carpale tunnel bevindt zich aan de handpalmzijde en wordt gevormd door een aantal botjes van de pols en een dwarse band van bindweefsel. Door deze tunnel loopt de middenhandszenuw samen met 9 pezen die naar de vingers toe lopen.
Zwelling van het bindweefsel wat een deel van de tunnel vormt kan ervoor zorgen dat de druk in de tunnel toeneemt. Hierdoor raakt de middenhandszenuw beknelt.
De oorzaak van het zwellen van het bindweefsel is niet altijd duidelijk. In veel gevallen treden de klachten spontaan op. Er zijn wel een aantal factoren bekend die een rol kunnen spelen bij het ontstaan van een carpaal tunnel syndroom.
- veelvuldig dezelfde beweging met de pols maken;
- suikerziekte (Diabetes);
- een langzaam werkende schildklier;
- veranderingen op het gebied van hormonen tijdens bijvoorbeeld de zwangerschap of de overgang;
- een breuk van de pols.
- pijnklachten in de duim, vingers of handpalm;
- een doof gevoel in de vingertoppen;
- het gevoel dat de hand opgezwollen is;
- tintelingen in de handpalm en/of duim en vingers;
- afname van kracht in de hand;
- pijn die uitstraalt naar de onderarm, elleboog en schouder.
Kenmerkend is dat de klachten veelal kunnen optreden in de nacht, tijdens momenten waarin u weinig wisselt van houdingen (bijvoorbeeld tijdens lezen of autorijden) of tijdens veelvuldig dezelfde bewegingen maken.
De klachten kunnen veroorzaakt worden door een lokale bewegingsbeperking vanuit het polsgewricht waar de carpaal tunnel zich bevindt. Ook kunnen bewegingsbeperkingen elders in het lichaam een rol spelen in het ontstaan van de klachten.
Zo zijn bijvoorbeeld de schouder, bovenrug en nek belangrijke regio’s die een grote invloed hebben op de elleboog en pols. De bloedvaten en zenuwen die de doorbloeding en het gevoel van de elleboog en pols verzorgen lopen namelijk ook door deze regio’s heen. Een bewegingsbeperking in schouder, bovenrug of nek kan op deze manier uiteindelijk dus ook voor klachten in de of pols zorgen.
De osteopaat zal de gevonden bewegingsbeperkingen in de pols of elders in het lichaam, die van invloed zijn op het carpaal tunnel syndroom behandelen. De osteopaat maakt alleen gebruik van zijn handen om mobilisaties en eventueel manipulaties (het kraken) toe te passen. De doorbloeding wordt hierdoor geoptimaliseerd en het lichaam komt weer beter in balans. Het lichaamseigen zelfherstellend vermogen zal na de osteopathische behandeling op een natuurlijke manier verder werken aan het herstel.